Fermer
Het tapijt is uitgewerkt in een patroon van tot het uiterste gestileerde wijnranken die in sierlijke spiralende arabesken uitslingeren op een geruit rooster. De vlakke en tweedimensionale bladeren en druiven worden met duidelijke, hoekige omtreklijnen omgeven. Het coloriet oogt nog zeer fris en omvat een waaier van diverse tinten blauw, rood, bruin, roze, groen, oranje, geel en beige. De lichtkleurige lege boord, enkel versierd met schaarse, bijna abstracte blad- of leliemotiefjes, refereert reeds naar de kunst van de twintigste eeuw. Dit meesterwerk van Brangwyn op het gebied van textiele design werd in opdracht van de invloedrijke kunsthandelaar Siegfried Bing (1838-1905) ontworpen in 1896-1897. Het was bestemd om als vloertapijt tentoongesteld te worden in de Britse Kamer van de avantgardistische kunstgalerij L'Art Nouveau te Parijs. De evenwichtige compositie teert op de Britse Arts and Crafts, maar de dynamische schroeflijnen van de hechtranken situeren zich in de meer vooruitstrevende continentale art nouveau en vinden hun oorsprong in sommige Japanse Ukiyo-e houtsneden. De rooster- en wijnrankmotieven op het tapijt gaan terug op de behangpapieren Trellis (1864) en Vine (1874) van Brangwyns leermeester William Morris (1834-1896). Eerstgenoemd ornament komt ook voor op talrijke Japanse prenten en in het oeuvre van Charles Rennie Mackintosh (1868-1928) en van de Wiener Secessionkunstenaar Josef Hoffmann (1870-1956). De vlakke plantmotieven en de duidelijke contouren zijn eveneens te vinden op behangpapieren en textielontwerpen van zowel Walter Crane (1845-1915) als Charles F.A. Voysey (1857-1941). Brangwyn had reeds kort voordien gelijkaardige plantmoetieven bedacht, toen echter als gevelversiering. In 1895 schilderde hij immers op de voorgevel van galerij L'Art Nouveau twee friezen met ritmisch dooreengevlochten ranken, bloemen en bladeren en bracht hij her en der zeer progressieve decoratieve vierkantjes aan door middel van sjablonen. Deze zeer vlakke, vooruitstrevende kwadraten waren gedecoreerd met vereenvoudigde abstracte plantmotieven en één ervan diende als inspiratiebron voor het behangpapier Dahlia van Henry Van de Velde (1863-1957). Brangwyn herbruikte de combinatie van raster en klimplant nogmaals in de glasraamontwerpen die Louis C. Tiffany (1848-1933) in opdracht van Bing uitvoerde rond 1899.
