Kinsoen heeft zich voor dit schilderij laten inspireren door de in 1767 gepubliceerde historische en filosofische roman van Jean-François Marmontel, Bélisaire. Het populaire boek vertelt het droevige verhaal van Belisarius, de beste generaal ten tijde van Justinianus, die ten onrechte van verraad beschuldigd wordt en in opdracht van de keizer blind gemaakt wordt. Kinsoen schildert de episode uit Marmontels boek waarin Belisarius na zijn wederwaardigheden thuis komt en zijn echtgenote Antonina sterft van verdriet bij het zien van haar man die op zo een gruwelijke wijze gefolterd is. Zijn wenende dochter Eudoxe kijkt in de richting van soldaat Tiberius die de keizer van de onschuld van Belisarius overtuigt en later met Eudoxe zal trouwen. De compositie is zeer evenwichtig opgebouwd volgens de ideale wetten van de academische kunst. Er is visueel een perfect evenwicht tussen de rijzige gestalte van de soldaat links en de drie figuren aan de rechterkant die samen een mooie driehoek vormen. Belisarius, Antonina en Eudoxe zijn onderling met elkaar verbonden en vormen een hecht blok. Door zijn houding biedt Belisarius bescherming over zijn vrouw en dochter. Het contrast tussen de viriliteit van de soldaat en de gevoeligheid van de vrouw is een thema dat ook door de Franse neoclassicistische schilder Jacques Louis David (Parijs 1748 – Brussel 1825) wordt gehanteerd in de Eed der Horatiërs in 1784-1785. De dood van de vrouw van Belisarius is een belangrijk werk omdat dit het enige historiestuk is dat we van Kinsoen kennen.

Détails

Identification

Linked open data