Sluiten
Misschien viel het je ook al op dat aan een cafégevel op de hoek van ’t Zand en de Speelmansrei een monumentale sculptuur te pronken hangt? Het is een werk van Strook.
Tot 6 maart 2022 kan je nog veel meer van zijn oeuvre leren kennen en zich verdiepen in deze accurate sculptuurschilderijen. Deze tentoonstelling kadert in het culturele evenement ‘Mind the Artist’, dat door de Brugse musea wordt georganiseerd. We ontmoeten zijn kunst momenteel nog op een drietal plaatsen in Brugge. Deze uitgelezen plaatsen zijn niet de minste en daarom met de grootste zorg uitgekozen: het Groeningemuseum, de zolders van het eeuwenoude Sint-Janshospitaal en de indrukwekkende gotische Onze-Lieve-Vrouwekerk. In deze mystieke ruimten oeverlos vol met hoogtepunten uit de Vlaamse kunst hangen nu ook gesculpteerde schilderijen van Stefaan De Croock, alias Strook!
Deze Bruggeling die in Gent aan Sint-Lucas studeerde, gebruikt voor zijn oeuvre verweerde materialen, meestal hout, wel vooral beperkt tot een aantal plankenstukken. Hij gaat naar die planken en stukken hout daadwerkelijk op zoek en vindt ze op diverse plaatsen, zoals bijvoorbeeld bij afbraakwerken in de Gentse Sint-Baafskathedraal of in het instituut waar hij les volgde, op de scheepswerf in Gdanks of op de bouwwerf van de voormalige Keuregebouwen in Brugge. Die zoektocht onderneemt hij al zeven jaar lang. Hij doet dit uiterst secuur: de correcte plank met de meest aansprekende structuur en de perfecte patine, soms verweerd, soms afgerafeld. Op die manier hebben ze een ziel gekregen en lijken ze voor de eeuwigheid bestemd. Voor de tentoonstelling in Brugge gebruikt hij ook afgietsels, keramiek of marmer.
Het worden dus reliëfs. Het best komt zijn werk tot uiting in even verweerde panden, zoals voormalige fabrieksgebouwen, vervallen stockageruimten of opgehangen tegen ruwe muren, zoals eventjes op de zolders van het Sint-Janshospitaal.
In Brugge worden ze vooral getoond in een meer soliede ruimte, net en proper, clean, waardoor ze een andere dementie krijgen. We vinden de veranderende tijd erin terug en aldus contrasterend met de soliede inrichting vandaag. Tijd en memorie spelen in zijn oeuvre een grote en diepgaande rol waardoor ze een ontegensprekelijke betekenis hebben meegekregen. Middeleeuwen en hedendaagse kunst ontmoeten nu elkaar. Patine en geschiedenis vervlechten hier in elkaar, het verstilde portret van de mens gaat op in de monumentale ruimten waar oud en nieuw, dood en leven, verleden en heden op een spirituele manier nu samenkomen. Het portret wordt vooral in het Groeningemuseum geconfronteerd met andere die vooral uit het verre verleden dateren. Door het materiaal opnieuw te gebruiken, krijgt het een tweede gelaagdheid en doorstaan ze gemakkelijk de gevaarlijke confrontatie.
We vinden de veranderende tijd erin terug en aldus contrasterend met de soliede inrichting vandaag. Tijd en memorie spelen in zijn oeuvre een grote en diepgaande rol waardoor ze een ontegensprekelijke betekenis hebben meegekregen. Middeleeuwen en hedendaagse kunst ontmoeten nu elkaar. Patine en geschiedenis vervlechten hier in elkaar, het verstilde portret van de mens gaat op in de monumentale ruimten waar oud en nieuw, dood en leven, verleden en heden op een spirituele manier nu samenkomen. Het portret wordt vooral in het Groeningemuseum geconfronteerd met andere die vooral uit het verre verleden dateren. Door het materiaal opnieuw te gebruiken, krijgt het een tweede gelaagdheid en doorstaan ze gemakkelijk de gevaarlijke confrontatie.
Die nieuwe gelaagdheid heeft de plank door de eeuwen heen voor een deel al verworven doordat het licht mee de kleur heeft bepaald, doorgaans verzacht, doordat de vezelstructuur door de tijden duidelijker is geworden, nerven accentueert, doordat een patine zich al heeft meester gemaakt van het verdorven materiaal dat opnieuw tot leven is gewekt. Soms zijn de opeenvolgende verflagen afgeschilferd.
De tijd heeft niet stil gestaan. Als een grote mozaïek boetseert hij de stukken plank aan elkaar tot meestal meer dan levensgrote mannelijke figuren, halflijfs. Ze nemen allerlei houdingen aan. We zien ze vooraan, van achter en op zij, maar steeds bewegen hun hoofd en hals naar links en rechts, naar boven en beneden, voorzichtig of nadrukkelijk. Schaduw ontbreekt niet, de meeste zintuigen wel: geen mond, geen ogen en geen neus, enkel gehoor en toch zeker gevoel. De ontbrekende lichaamsdelen denken we erbij! Ze lijken triestig, melancholiek, soms starend naar de oneindigheid.
Felle tonen ontbreken, wel overwogen verzacht door de invloed van licht, weer en natuur gecreëerde tinten die wonderwel bij elkaar passen geholpen door de zichtbare nervenstructuur van het hout. Ze roepen ontegensprekelijk een herinnering op, een herinnering die vervaagt door de verweerdheid van de plank, door de door de zon getemperde en afgematte tonen en door de duidelijker wordende houtstructuur die mee onbewust dankzij de tijd werd gerealiseerd.
De tentoonstelling van Strook loopt in het Sint-Janshospitaal, de Onze-Lieve-Vrouwekerk en het Groeningemuseum tot en met zondag 6 maart 2022, tijdens de normale openingsuren.
Naar aanleiding van de tentoonstelling verscheen de eerste monografie over zijn oeuvre.
