Satan is een oude bekende in het middeleeuwse christendom. Tussen de elfde en de dertiende eeuw kent de obsessie met hem en zijn demonen een echte revival. Het eindtijd-denken geniet een nieuwe belangstelling. Angsten voor demonische verleidingen en bezetenheid leven weer op. De uitvinding van het vagevuur stimuleert vervolgens een nieuw zondebesef. Visionairen, exorcisten, helderzienden… hebben de handen vol. Vanaf de late dertiende eeuw ontwikkelen scholastische geleerden zelfs een echte demonologie, die het theologische fundament gaat vormen voor de heksenvervolgingen van de late middeleeuwen en vroegmoderne tijd. Via de teksten, verhalen en representaties van toen kijken we de duivel recht in de ogen.