Deze lange schragentafel is één van de meest opvallende stukken van dit museum. Het meet iets meer dan acht meter en het blad is uit 1 stuk eikenhout gemaakt. Op de zijkant staat een datum: 1424. Het praktische aan zo’n tafel is dat je het makkelijk kan opbergen door het blad eraf te nemen, de schragen te plooien, in dit geval vier stuks, en tegen de muur te stallen. Ooit moet het in de refter van de zusters hebben gestaan. Meestal werd er een tafelkleed over gespreid. Dit soort schragentafel kwam in de vijftiende eeuw vaak voor en wordt regelmatig afgebeeld op schilderijen uit die periode.

Dit precieuze kleinood uit het einde van de vijftiende eeuw was waarschijnlijk een opdracht van een zuster uit het klooster van Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie. De religieuze wordt knielend afgebeeld in het typische habijt of gewaad van de Augustinessen uit die tijd. De hoofdfiguur is één van de zeven aartsengelen, de heilige Michael. Hij levert slag met twee demonen, waarvan eentje door hem wordt vertrappeld. Uitzonderlijk draagt hij geen harnas maar wordt hij weergegeven in de liturgische kledij van een priester. Lange tijd werd dit eikenhouten paneeltje toegeschreven aan het atelier van Hans Memling (ca. 1435-1494). Uit later onderzoek blijkt dat het eerder van de hand van de Brugse Meester van de Ursulalegende zou zijn.

Mirakelen en bekomen gunsten werden wel vaker genoteerd, om zo de macht van de heilige en de authenticiteit van het mirakel kracht bij te zetten, en daarnaast ook om ze te bewaren voor het nageslacht. Zo ontstond ook het Mirakelboekje van O.L.V. ter Potterie dat zich in de vitrinekast in de gang naast de kerk bevindt. Het boekje is geïllustreerd met 18 pentekeningen die de belangrijkste mirakels tonen die het beeld van O.L.V. ter Potterie verrichtte. Boven elke tekening staan telkens enkele regels tekst die in het Nederlands, in versvorm, de gebeurtenissen beschrijven. Namen van de betrokkenen en de data waarop de wonderen gebeurden worden meegegeven in de tekst om het waarheidsgehalte ervan extra kracht bij te zetten. Op basis van de watermerken in het papier, wordt het Mirakelboekje gedateerd 1520-21. Haar- en klederdracht van de figuren bevestigen dit. De auteur en de illustrator van het boekje zijn onbekend, maar meestal werden mirakelen genoteerd door de verantwoordelijke geestelijken. De combinatie van tekst en tekening is wel bijzonder. Mirakelboekjes bevatten meestal enkel tekst. Om de mirakelen aan een groot publiek, waaronder ook een groot deel ongeletterden, te tonen werd meestal gebruik gemaakt van andere media zoals schilderijen of wandtapijten. Mirakelschilderijen van O.LV. ter Potterie hebben mogelijks bestaan, maar deze zijn niet bewaard gebleven.

Op het hoofdaltaar in de zeventiende-eeuwse Mariabeuk van de kerk, staat het miraculeuze beeld van O.L.V. ter Potterie. Het stenen beeld behoort tot de oudste beeldhouwwerken in Brugge en dateert van omstreeks 1270-1280. Uit de bronnen blijkt dat er al vroeg een grote verering was voor deze, oorspronkelijk vergulde, Madonna. Het beeld stond vroeger waarschijnlijk aan de buitenkant van de kerk, door tralies beschermd. De devotie voor het beeld bereikte een hoogtepunt in 1499 toen het eerste mirakel geschiedde door toedoen van de sculptuur. Haar mirakels worden uitgebeeld op de tapijten, de glasramen in de Mariabeuk en in het mirakelboekje.