Gekleed in een opvallende zwart-wit geblokte jurk zit de vrouw van de schilder te lezen in een huiselijk interieur. Brusselmans liet zich wel vaker inspireren door zijn directe omgeving en veel objecten duiken telkens weer op in zijn werk: de schelphoorn, de buste, een kopie van Michelangelo’s Stervende slaaf. Hij ordende vlakken, lijnen, vormen, structuren, schema’s en kleuren tot een uitgebalanceerd geheel.
We kijken naar een groot stilleven, al verwacht je in dat genre geen menselijke figuur. Het is Marie-Léonie Frisch die hier in een huiselijk interieur zit te lezen, de vrouw van schilder Jean Brusselmans. Ze draagt een opvallende zwart-witte blokjesjurk.
Jean Brusselmans liet zich vaak door zijn directe omgeving inspireren, zoals hier. Veel objecten komen elders in zijn werk terug, waaronder de schelphoorn op het tafeltje en de buste, een kopie van Michelangelo’s Stervende slaaf. Ook zijn Marie is eigenlijk een object, om het zo te zeggen.
In stillevens is de compositie erg belangrijk. Ook hier. Alles is zorgvuldig geordend, in een uitgebalanceerd geheel. Het doet bijna schematisch aan. Vlakken, lijnen, vormen, structuren, schema’s, kleuren: dat interesseert Brusselmans. Emoties veel minder. Bij veel van zijn tijdgenoten-expressionisten maken die wél mee de kern van de schilderszaak uit. De eigenzinnige Brusselmans wilde dan ook niet tot dat expressionisme worden gerekend.
Het gezin Brusselmans leefde vaak in armoede. Veel verkocht Jean Brusselmans niet. Een van de weinige verzamelaars was de Kortrijkse industrieel Tony Herbert. Uit zijn collectie verwierf het museum veel van de topwerken uit de deelcollectie ‘Vlaams expressionisme’.
Over de verwerving van onze collectie 20ste-eeuwse kunst verneemt u meer als u op de groene knop drukt. Dit commentaar boden we u eerder al eens aan.